4 universiteitsvrouwen leggen uit waarom ze meededen aan de vrouwenmars van vorig jaar in Washington

Op zaterdag jan. 21, de dag na de inauguratie van president Trump, tenminste 470.000 mensen van alle leeftijden verzamelden zich in Washington, D.C. om samen te werken ter ondersteuning van vrouwenrechten. Er waren oudere vrouwen in rolstoelen met borden die hun ongenoegen uitten over het feit dat ze moesten vechten voor hun rechten opnieuw. Er zaten baby's met kleine roze gebreide mutsjes op hun kale hoofd die door hun moeders door de menigte werden gedragen. En er waren jonge vrouwen - de volgende generatie feministen.

"Ik heb nog nooit deelgenomen aan iets dat zoveel groter is dan ikzelf en het was een ervaring die ik nooit zal vergeten", zegt Ariella Rosenthal, een junior aan het Vassar College. Ariella zag de mars als een perfecte gelegenheid om actie te ondernemen en reisde met een van haar basketbalteamgenoten naar DC.

Ariella was niet de enige. Hillary Clinton heeft gewonnen 63 procent van de stemmen van vrouwen van 18 - 29. Nadat de resultaten van de verkiezingen in november zoveel universiteitsvrouwen ongelukkig maakten, kozen velen van hen ervoor om terug te vechten.

"Het is zo belangrijk dat vrouwen hun stem laten horen en laten zien dat we bestaan, dat we ertoe doen, en [president Trump] kan al deze rechten niet wegnemen." Daarom liep Julia Savel, een senior aan de George Washington University, door Zaterdag. Julia werkte afgelopen zomer aan de Clinton-campagne en voelde zich tijdens de verkiezingsnacht extreem ontmoedigd, maar toen ze dit weekend vrouwen zag samenkomen om te protesteren, kwam er een einde aan haar maanden van rouw.

"Na de verkiezingen had ik het gevoel dat veel van wat ik het afgelopen jaar had gedaan verloren was gegaan", zei ze. "Het zien van al deze mensen hier, het zien van al deze gemotiveerde en mobiliserende mensen deed me beseffen dat het werk dat ik deed niet voor niets was. Het was echt ontroerend om al deze mensen naar buiten te zien komen."

Julia, die zichzelf zou omschrijven als 'van ganser harte feministe', voert haar trotse wortels terug naar haar moeder, die Julia vanaf het moment dat ze kon lopen het belang bijbracht om een ​​sterke vrouw te zijn.

"Op heel jonge leeftijd liet mijn moeder me weten dat ik, alleen omdat ik een vrouw ben, niet minder dan een man ben."

Maar de mars was niet alleen voor vrouwen die het feminisme altijd hebben omarmd. Kelly Skeen, een junior aan de Georgetown University, was bang voor het woord feminist tot ze op de middelbare school zat.

"Ik dacht een tijdje dat 'feminist' een vies woord was," zei Kelly. "Ik dacht dat het iets was dat je niet wilde zijn, zoals een brandende man die een vrouw haat. Maar sinds ik naar de universiteit ben gegaan, is feminist zijn heel belangrijk voor me geweest."

Zaterdag, omringd door honderdduizenden mensen, voelde Kelly zich gesterkt en verbonden met de vrouwen die naast haar marcheerden.

De Women's March is nog maar het begin. Deze vrouwen zijn van plan om het momentum terug te brengen naar hun universiteitscampussen en te blijven vechten voor wat ze geloven in hun dagelijks leven.

"Dat ik bij de mars was, heeft me echt geïnspireerd om onze gekozen functionarissen verantwoordelijk te blijven houden op elk niveau van regering, omdat vrouwen te ver zijn gekomen om nu terug te worden gedwongen", zegt Pia Basu, een junior bij Northwestern Universiteit.

Hoewel er vandaag of over een jaar misschien geen verandering komt, zijn velen ervan overtuigd dat de mars van zaterdag zijn stempel op Amerika zal drukken.

"Uiteindelijk was het ongelooflijk om deel uit te maken van wat ooit in de geschiedenisboeken zal staan", zei Ariella.

Carolyn Twersky is een junior aan de Northwestern University en een voormalige stagiair bij Seventeen.com. Volg haar op Twitter en Instagram!