Hoe om te gaan met de dood van een ouder?

Het verliezen van een ouder of een ouderfiguur is een heleboel dingen. Het kan verdrietig, eng, ingewikkeld en nog veel meer zijn. Of ze nu je bestie, je held, of je had een gecompliceerde of zelfs niet-bestaande relatie met hen, de dood van een ouder kan een diepgaande impact op je leven hebben. Voor sommigen kan het van invloed zijn op uw woonsituatie of de financiële stabiliteit van uw gezin. Het kan zelfs het traject van je toekomst veranderen, waardoor je het gevoel krijgt dat je met een enorm gat in je hart leeft.

Nadat een ouder weg is, kan Vaderdag of Moederdag voor altijd als een zwart gat voor je voelen. Of als je relatie met je ouder ongezond was, worstel je misschien met een schuldgevoel dat je niet in staat was om dingen op te lossen voordat ze stierven.

Het is zo moeilijk om zelfs maar onder woorden te brengen hoe het voelt om een ​​ouder te verliezen. Het is een zwevend gevoel (waar je maag in je keel zit) en dan, plotseling, een geur of een lied of het meest willekeurige ding ooit zal de zwaartekracht doen ingrijpen, en je hebt het gevoel dat je tegen de botst grond. Dit soort verlies kan voelen alsof je hele universum is geïmplodeerd en je kunt onmogelijk verder gaan, maar het leven blijft maar doorgaan en op een gegeven moment wordt van jou ook verwacht. Je cijfers, de SAT's,

middelbare school en bal worden niet allemaal geannuleerd omdat je een van de belangrijkste mensen in je leven bent verloren.

En dan is er de schok van dit alles. Worden mensen niet verondersteld hun ouders te verliezen als ze oud zijn en hun ouders veel, veel ouder? Wie zou er bereid kunnen zijn om iemand te verliezen die geacht wordt je door het leven te leiden, terwijl er nog zoveel leven voor je is? Het kan zo wreed zijn om te zien hoe je vrienden dingen met hun ouders meemaken - zoals het maken van foto's bij het afstuderen of winkelen voor prom-jurken - wetende dat je die niet hetzelfde kunt hebben herinneringen.

Als jij of iemand die je kent te maken heeft met de dood van een ouder, kan het moeilijk zijn om iemand te vinden om mee te praten. Je vrienden weten misschien niet hoe ze zich moeten verhouden, en je familie zou zelf kunnen bijkomen van de tragedie. Daarom hebben we experts gevraagd om mee te wegen. Van hoe je met je emoties omgaat als dit je eerste verlies is tot wie je je moet wenden voor hulp als het voelt alsof je een dieptepunt bereikt, hier is alles wat je moet weten over rouwen voor een ouder.

Je bent niet alleen

Hoewel het verlies van een ouder je een geïsoleerd en bang gevoel kan geven, weet dat je niet alleen bent. Helaas zijn er zoveel andere jonge mensen geweest, en we hebben ze gevraagd om super realistisch met ons te worden over hoe het voelde om een ​​moeder- of vaderfiguur te verliezen, en wat ze zouden willen dat ze hadden geweten...

"Ik verloor mijn vader toen ik drie jaar oud was. Ik ben bijna 15 en ik worstel elke dag met de wetenschap dat ik nooit met hem zal kunnen opgroeien. Iemand verliezen (vooral een ouder) is een van de moeilijkste dingen waarmee je te maken krijgt, maar ik beloof je dat het gemakkelijker zal worden. Omring jezelf met mensen van wie je houdt en die je gelukkig maken. Vraag naar verhalen van degenen die je ouder kenden en draag die herinneringen met je mee. Laat ze in je hart leven." - Taylyn Bazylewski, 14

"Mijn oma is overleden en ze was als een tweede moeder voor mij. Ik ben opgegroeid in een eenoudergezin en mijn grootouders waren essentieel. [Als het om verdriet gaat,] is het oké om je tijd te nemen. Probeer niet door het rouwproces te haasten omdat je denkt dat je er al voorbij had moeten gaan." - C'airra Cotte, 21

"Mijn vader stierf anderhalf jaar geleden toen ik in de 8^e cijfer. Het verdriet komt in golven, en soms gaat het goed met me en soms heb ik het gevoel dat ik me niet kan concentreren of iets kan doen. Je hoeft alleen maar door de lage tijden te duwen en je kracht te onthouden. Wees niet bang om erover te praten en mensen te laten weten wat er aan de hand is. Zoveel mensen willen je steunen, maar ze willen het niet altijd ter sprake brengen omdat ze je niet van streek willen maken." - Anoniem, 16

Verdriet is niet one size fits all

Je gevoelens zijn als een vingerafdruk: ze zijn uniek voor jou. Hoe je omgaat met het verlies van een ouder lijkt misschien niet op hoe een vriend omging met een vergelijkbare situatie of hoe de nasleep van een overlijden wordt afgebeeld in de films, en dat is helemaal prima. "Er is niet één specifieke manier om te rouwen", zegt Melissa Hetzel, LCSW en directeur van Clinical Services bij Sonora Gedragsgezondheid in Tucson, Arizona vertelt: Zeventien.

Er is ook geen tijdlijn voor hoe en wanneer verdriet plaatsvindt. "Er is geen afkappunt waar je na een jaar alles zou moeten hebben opgelost als je denkt aan het verlies van een geliefde," Nitasha Shetty, assistent-professor psychiatrie bij Columbia Universitair Medisch Centrum en directeur van psychiatrische diensten bij CUCARD, vertelt Zeventien. "Het natuurlijke rouwproces is niet lineair. Het kan stapsgewijs gebeuren, afhankelijk van wat er in iemands leven gebeurt. Als er een nieuwe herinnering is aan het verlies of een nieuwe stressfactor, kan het rouwproces op een nieuwe manier weer oplaaien."

Het is oké om boos te zijn

Woede is een natuurlijke en normale reactie op zoiets hartverscheurends en verwarrends als de dood. Zeg het met mij: Het is helemaal oké om boos te zijn. En je hoeft die emotie niet te begraven. Ervaar het, voel het, stoot een kussen als dat nodig is, maar voor een langere periode boos zijn zal je waarschijnlijk niet helpen bij je genezingsproces.

"Gek is een secundaire emotie", zegt Hetzel. "We voelen altijd iets onder onze gekte, zoals verdrietig, gekwetst, bang of schaamte. Dus zolang we weten dat gek die gevoelens verdoezelt, zullen we in een betere ruimte zijn om onze gevoelens echt te begrijpen en ze te accepteren voor wat ze zijn."

Probeer in te spelen op wat je voelt onder je woede en kanaliseer het in iets dat je leuk vindt, zoals een dagboek bijhouden, muziek maken of kunst maken, of sporten. Woede kan een sterke emotie zijn, en je moet het er helemaal uithalen, maar het op een gezondere manier loslaten kan je echt helpen genezen na een verlies.

Als je niet klaar bent om je woede los te laten, praat dan met iemand die je vertrouwt over hoe je je voelt. Een coole volwassene, vriend naar wie je opkijkt, of therapeut kan je helpen bij het uitzoeken hoe je om moet gaan met alles wat er gaande is.

Het is normaal om niet te huilen

Echt gepraat: een ouder verliezen kan hartverscheurend zijn, maar niet iedereen heeft een geweldige relatie met zijn ouders. Als je een ouder verliest die beledigend was of iemand met wie je een giftige relatie had, bestaat de kans dat je emoties niet zo kortaf zijn. "Je moet zeker rekening houden met de relatie zelf als je een verlies doormaakt", zegt Hetzel.

De dood van een ouder kan veel goede herinneringen oproepen, maar het kan ook enkele pijnlijke herinneringen oproepen. "Veel mensen willen denken dat je een ouder verliest en het enige waar je aan kunt denken zijn de goede tijden, maar dat is niet altijd het geval", zegt Shetty. "[Teenhood] is typisch een beladen tijd in de relatie tussen een kind en een ouder, dus de laatste herinnering kan veel gecompliceerder zijn geweest dan dat, wat volkomen normaal is."

Maar wat als je een geweldige relatie had met je ouder en je nog steeds niet de behoefte voelde om te huilen? Dat is ook heel normaal. "Het is eigenlijk heel gewoon om niet te huilen", zegt Shetty. "Niet huilen benadrukt de neiging dat veel mensen hun gevoelens moeten afsluiten als ze zich te overweldigend voelen om uit te pakken wat er echt aan de hand is. Dan wordt het de standaard om het te ontkennen."

Overweeg om uw geliefde op te nemen in grote mijlpalen

Komt het afstuderen eraan en zou je echt willen dat iemand aan je zijde stond? Of misschien is het het seizoen van het schoolbal en mis je een ouder die met jou zou zijn gaan shoppen voor kleding? Misschien is Moederdag/Vaderdag aan het rollen en kun je niet anders dan ineenkrimpen bij alle commercials op tv? Alleen omdat iemand er niet meer is, wil nog niet zeggen dat je die persoon niet nog steeds als onderdeel van je leven kunt hebben.

Als vakanties je in het verleden hebben beslopen en je een slecht gevoel hebben gegeven, probeer het dan voor te zijn. "Elke keer dat er een grote vakantie of verjaardag komt, maak dan een plan voor die dag", zegt Hetzel. "Het kan een viering van hun leven zijn, een kaars aansteken, rondhangen en praten over goede herinneringen, wat maar goed voelt om te doen jij." Rond deze gedenkwaardige gelegenheden is het moeilijk om de dood niet opnieuw te beleven "dus het herinneren van gelukkige tijden is goed", zegt Hetzel.

Een andere manier om een ​​grote dag te herdenken, is door een brief te schrijven om een ​​aantal van je gedachten op een rijtje te zetten. "Het proces van een virtueel gesprek met een verloren ouder kan heel krachtig zijn", zegt Shetty. "Als je aan het schrijven bent, denk er dan eens over na hoe betekenisvol dit zou zijn voor je ouder. Schrijf dingen op over hoe je evolueert en je leven blijft leiden."

Praat het uit

Als je het gevoel hebt dat je meer ondersteuning nodig hebt en je vindt het moeilijk om erom te vragen, praat dan met iemand die je vertrouwt over het vinden van een therapeut. Therapie is een veilige ruimte waar u uw emoties kunt verkennen met een deskundige externe luisteraar die u door uw gevoelens heen helpt en u op het goede spoor houdt. Omdat een therapeut niet persoonlijk betrokken is bij wat je doormaakt (zoals je familie of vrienden) kan zijn), kunnen ze je echt ondersteunen en je de tools geven die je nodig hebt om met alles om te gaan Aan. Therapie is niet eng. Het is echt net de beste ontluchtingssessie die je je ooit kunt voorstellen, waar je 100% van iemands aandacht hebt en ze er puur zijn om je te helpen dingen uit te zoeken. Je hoeft je geen zorgen te maken dat iemand zegt: "Ugh, maar je hebt het altijd over je moeder." Je kunt praten en praten en praten, en dat is het hele punt.

Als geldproblemen je in de weg staan ​​om therapie te zoeken, maak je dan niet druk. Volgens de Nationale Alliantie voor geestesziekten, kunnen tieners die door een schoolpsycholoog zijn gediagnosticeerd via het openbare schoolsysteem, in aanmerking komen voor gratis therapeutische diensten. Als dit klinkt zoals jij, neem dan contact op met je schoolbegeleider voor de volgende stappen. Veel therapeuten en non-profitorganisaties bieden ook glijdende schalen aan, zodat geld je niet belet de hulp te krijgen die je nodig hebt.

En weet dat je niet de enige bent. Zoveel mensen hebben verlies ervaren en sommige van hun inzichten kunnen heel troostend zijn. Als je meer wilt lezen over het rouwproces van zowel experts als rouwenden, bekijk dan een boek als Tranensoep.

Het is normaal om wat schuldgevoelens te hebben, ook al is het niet jouw schuld

Tiener zijn is lastig. Soms voel je je misschien een kind, maar dan zijn er momenten waarop je jezelf van je familie wilt scheiden en gewoon je eigen ding wilt doen, en dat is volkomen normaal. "In deze levensfase draait alles om onafhankelijker worden en je eigen identiteit begrijpen, en het vereist een soort van afscheiding van je ouders", zegt Shetty. "Als dit allemaal op hetzelfde moment van het overlijden gebeurt, bestaat de kans dat je je gaat voelen als, Ik had er meer moeten zijn of Ik had me niet moeten terugtrekken." Maar dat heb je met de dood. Het is oneerlijk en we hebben geen zeggenschap over hoe, wanneer of met wie het gebeurt.

Zelfs als je een ouder hebt verloren tijdens een periode van spanningen in je relatie, is het nog steeds niet jouw schuld. Soms krijgen mensen ruzie en zeggen ze dingen die ze niet menen, of er is een kans dat je het gevoel had dat je altijd ruzie had met je ouders en nooit echt oog in oog had. "Het is belangrijk om te onthouden dat niets wat je had kunnen doen de dood van je ouders heeft veroorzaakt", zegt Shetty.

En ja, daar hoort ook zelfmoord bij. Geen enkele hoeveelheid liefde ter wereld kan iemand beschermen die is in een suïcidale staat, en niets wat je had kunnen doen zou hebben voorkomen wat er is gebeurd.

Zoek een ondersteuningssysteem dat bij je past

Er is een kans dat je overlevende ouder misschien niet weet hoe hij je kan steunen in je verdriet. "Soms weten onze ouders ook niet hoe ze moeten rouwen", zegt Hetzel. En dat is niet hun schuld. We zijn allemaal mensen en traumatisch nieuws kan iedereen zo anders beïnvloeden. "Veel ouders schakelen zichzelf uit en gaan op de automatische piloot", zegt ze.

Als dat het geval is, wend je tot vertrouwde vrienden of een volwassene die je altijd een veilig en gezien gevoel heeft gegeven. "Overweeg om te praten met een vriend die een verlies heeft meegemaakt of bezoek een lokale peer support-groep", zegt Shetty. "Op die manier kun je eventuele gecompliceerde gevoelens die naar boven komen erkennen in plaats van te doen alsof ze er niet zijn."

Ze missen gaat nooit helemaal weg

Iemand verliezen houdt nooit helemaal op met pijn doen. Het is alsof je een diepe snee krijgt. In het begin brandt en doet het pijn als een hel. Dan, met de tijd en een goed verband, geneest het en kun je je leven weer gaan leven. Maar zelfs als het eenmaal is gesloten, blijft er een litteken achter, een herinnering aan wat er is gebeurd dat voor altijd bij je zal blijven. Na de frisse en verblindende pijn van de dood, zul je nog steeds een soort pijn voelen als je denkt aan de persoon die je hebt verloren. En hoewel er goede en slechte dagen zullen zijn, gaat het missen ervan nooit helemaal weg.

Maar in sommige gevallen is er een soort verdriet dat te veel kan zijn om mee om te gaan en het kan echt een negatieve invloed hebben op uw welzijn. Als het langer dan 6 maanden geleden is na het overlijden van een dierbare en je voelt je nog steeds volledig ontspoord, dan heb je misschien gecompliceerde of traumatische rouwverwerking.

Volgens Het centrum voor gecompliceerde rouwDit soort verdriet is hardnekkig, intens en kan je leven gaan beheersen. "Verdriet blijft het leven domineren en de toekomst lijkt somber en leeg. Irrationele gedachten dat de overledene opnieuw zou kunnen verschijnen, komen vaak voor en de nabestaande voelt zich verloren en alleen", aldus het Centrum. Kortom, gecompliceerd verdriet staat je in de weg om helemaal te genezen van het verlies.

Dus hoe weet je of je het hebt? "Traumatisch verdriet of gecompliceerde rouw wordt gekenmerkt door een extreme mate van niet in staat zijn om je normale leven te hervatten, inclusief niet in staat zijn om terug te keren naar dingen die je eerder leuk vond, voor een langere periode van meer dan 6 maanden," zegt Shetty. "Andere tekenen van gecompliceerde rouw kunnen zijn wanneer iemand zich terugtrekt, niet goed slaapt, niet goed eet, riskant gedrag aanneemt en niet presteert op school of in hun buitenschoolse activiteiten."

Als je een ouder hebt verloren door zelfmoord - of een andere plotselinge omstandigheid - of als je al angst of depressie, heb je meer kans op gecompliceerde rouw.

Gecompliceerd verdriet kan je naar een heel ongezonde plek leiden, dus als je je verloren voelt en het al een tijdje geleden is sinds je ouder is overleden, neem dan contact op met een vertrouwde volwassene, schoolbegeleider of therapeut over wat er aan de hand is Aan. Ze kunnen je op weg helpen naar genezing, zodat je verder kunt.

---

Seventeen zet zich in om de verhalen van tieners te vertellen. Als je een onderwerp hebt waar je graag advies over zou willen horen, vul dan het onderstaande formulier in:

En als jij of iemand die je kent hulp nodig heeft, bel dan de National Suicide Prevention Lifeline op 1-800-273-TALK (8255) of bezoek hun website.

---