Mijn verslaving aan sociale media maakt me kapot

"Samantha. SAMANTHA!"

"Ja," ik kijk op van mijn telefoon en zie dat mijn moeder tegen me schreeuwt. Het lijkt alsof ze ergens een antwoord op zoekt.

"Wat?" Ik vraag.

'Heb je niet gehoord wat ik je net vroeg?'

Nee, dat deed ik niet. Ik hoorde geen woord dat ze zei. Meestal hoor ik niemand een woord tegen me zeggen, of het nu mijn moeder, mijn vriend of mijn vrienden zijn. En waarom is dat? Omdat mijn ogen verslaafd zijn aan mijn telefoon. 👀📱👀

"Wat is er zo interessant aan je telefoon?" mijn moeder vraagt ​​het me altijd.

Ik weet nooit hoe ik daarop moet antwoorden. Dat is omdat l Ik weet niet eens wat er zo interessant is aan mijn telefoon.

Ik breng 5% van mijn dag lachend door met Timehop, 5% checkt LinkedIn, 5% bladert door huisdecoratie en recepten op Pinterest, 10% kijkt naar Snapchat, 15% scrollt door Instagram, 30% update Twitter en 30% ververst Facebook.

Het eerste wat ik doe als ik wakker word, is al mijn sociale netwerken checken. Ik doe dit voordat ik ga plassen, zelfs als ik echt moet plassen, wat waarschijnlijk de reden is waarom ik zoveel verdomde UTI's krijg.

Ik check dan dwangmatig mijn sociale netwerken terwijl ik me klaarmaak en blijf mijn apps in de auto vernieuwen bij rood licht omdat ik het leuk vind om mijn gegevens leeg te pompen.

Als ik op het werk of op school ben, sluit ik mijn sociale netwerken op mijn desktop aan, maar als ik naar het toilet moet, neem ik mijn telefoon mee. Bij snelle koffieruns neem ik natuurlijk mijn telefoon mee. Ik heb mijn telefoon in de klas en raak in paniek als ik meldingen zie afgaan die ik niet kan controleren omdat ik in een vergadering zit.

De enige plaats waar ik volledig en volledig "off the grid" ben, is tijdens mijn dagelijkse training. Maar voor mij is dat een uur te veel, dus na de les begin ik meteen al mijn feeds te verversen en staar ik in mijn telefoon terwijl ik naar huis loop.

Ik eindig dan mijn avond met rondhangen met mijn telefoon en heb vaak moeite om in slaap te vallen vanwege de angst die ontstaat als ik niet op mijn telefoon kijk, die ik en anderen graag sociaal noemen FOMO:

l Foor OF missing Out op sociale media. Ik ben bang dat ik niet weet waar iedereen het over heeft. Ik ben bang dat ik niet op de hoogte ben van wat mijn vrienden op Instagram posten. Ik ben bang dat ik mijn dagelijkse Timehop ​​mis omdat die maar 24 uur duurt.

Kortom, ik heb ernstige sociale FOMO en het vermoordt me.

Mijn moeder denkt dat ik verslaafd ben aan mijn telefoon. Ouderen om me heen denken dat iedereen van mijn leeftijd een verslaving heeft aan hun computers. Maar ik zou niet zeggen dat het een verslaving aan apparaten is. Het is een verslaving aan sociale media. Het is een verslaving om aangesloten te zijn, of met andere woorden, een angst om NIET aangesloten te zijn.

Als ik offline zou gaan, zou ik waarschijnlijk nog 6 uur per dag met echte mensen kunnen communiceren. Vrienden en collega's denken misschien dat ik naar ze luister als we praten. Ik kan misschien 's nachts zonder angst in slaap vallen (slash moet dat felle licht van mijn stralende iPhone zien). Mijn moeder kan misschien zelfs een gesprek met me voeren zonder tegen me te schreeuwen omdat ik op mijn telefoon zit.

Maar ik ga de verbinding niet verbreken.

Dus als je ooit denkt dat ik niet naar je luister omdat ik op mijn telefoon zit, is de kans groot dat ik dat waarschijnlijk niet doe. Maar als ik weer een jurk/lama-dag mis, is mijn leven voorbij. Ik moet die feeds blijven verversen, ook al begrijp ik soms niet waarom ik het doe. Op dit moment ben ik bijvoorbeeld gestopt met het schrijven van dit artikel om twee minuten door Facebook te scrollen. Waarom? Ik heb geen idee.

Sociaal FOMO: Het is echt.

Heb je een geweldig verhaal dat je wilt zien op Seventeen.com? Deel het nu met ons door een e-mail te sturen [email protected], of dit formulier invullen!