Interview met Harry Shum Jr

Verliefd op het nieuwe seizoen van vrolijkheid? Wij ook! Daarom zijn we gaan zitten met supersterdanser (en allround schattige kerel) Harry Shum, Jr. om alle gerechten op dit seizoen van de show, het leven op de set en hoe hij was op de middelbare school te krijgen.

Zeventien: Met wie ben je het dichtst bij op de set?

Harry Shum, Jr.:. Ik ga met iedereen om! Het is raar, we maken een beetje tijd voor elkaar of hangen in groepen rond. Sp Ik heb met ze allemaal gelijk omgehangen. Er zijn momenten dat ik een beetje met Amber en Kevin omga, soms zijn het Cory en Mark, soms is het Lea. Het varieert - we zijn als een hechte familie.

17: Wat doen jullie als je niet aan het werk bent?

HS: We houden ervan om gewoon de was te doen en films te kijken. En ik speel met mijn hond. Simpele dingen. Bovendien heb ik dit [dans]-project genaamd LXD, en ik schrijf ook graag. Ik heb kleine webshorts gemaakt in de weekenden als we niet aan het filmen zijn. Ik deed een korte actiethriller van drie minuten, en ik deed wat komische sketches met deze jongens genaamd Wong Fu Productions op Youtube. Fans kunnen het bekijken, om andere dingen te zien die ik buiten dansen kan doen!

17: Wat wil je dat er dit jaar met je personage, Mike Chang, gebeurt?

HS: Ik ben zo benieuwd wat er in het derde seizoen gaat gebeuren. Ze zullen in staat zijn om personages te verkennen die al een tijdje bestaan, maar waar jij niet zoveel van af wist. Ik denk dat Mike Chang een soort mysterieus personage is. Je weet natuurlijk dat hij een danser is, en je kent bepaalde andere eigenschappen, maar ze gingen er niet echt op in. Dus ik zou graag zijn gezinsleven willen zien, wat hem drijft, van welke dingen hij echt houdt buiten dans. Op de middelbare school heb je zoveel verschillende hobby's. Misschien ben je verlegen en wil je het niet aan mensen vertellen, maar misschien vindt hij het leuk om insecten te verzamelen. Wie weet!

17: Had je zoiets, waar je verlegen over was, op de middelbare school?

HS: Toen ik jonger was, was ik erg bang om met mensen te praten. Tot het punt waarop mijn ouders me naar een therapeut brachten omdat ze dachten dat er iets mis met me was. Ik zou in een kamer vol mensen zijn die luidruchtig waren en rondrenden, en ik zou in de hoek spelen met de muur. Dus ik was heel, heel stil, maar toen ik echt met kunst begon, opende dat me. Het was een grote stap om van niet praten met mensen naar een podium te gaan. Toen voelde ik me het meest op mijn gemak, omdat ik alles kon doen wat ik wilde en alles kon zeggen wat ik wilde, zelfs als mensen niet lachten. Gelukkig lachten ze wel en dat deed mijn zelfvertrouwen toenemen en dat kon ik vertalen naar het echte leven. Het was best cool.

Was je verrast om te horen hoe verlegen Harry je was? Heb je je ooit zo gevoeld? Laat je opmerking beneden achter!