De verklaring van Brock Turner in de Stanford-verkrachtingszaak bewijst dat hij nog steeds de "partijcultuur" de schuld geeft van zijn acties

"Ik wou dat ik nooit goed was in zwemmen of de kans had gehad om naar Stanford te gaan, dus misschien zouden de kranten geen verhalen over mij willen schrijven."

In de krachtige slotverklaring van het slachtoffer van de Stanford-verkrachtingszaak, uitte ze extreme teleurstelling dat de man die haar seksueel heeft misbruikt, Brock Turner, tijdens het proces en in de brief van zijn beklaagde aan de rechter. Nu, bijna een week nadat Turner was veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf, een deel van de brief die rechter Aaron Persky overhaalde om hem zo'n milde straf te geven is verkregen door de bewaker — en het bewijst hoezeer Turner in ontkenning is.

Door de aanval de schuld te geven van 'de invloed van alcohol' en 'feestcultuur', geeft Turner niet één keer direct toe wat hij heeft gedaan of neemt hij in de brief verantwoordelijkheid voor zijn daden. Beginnend met te bespreken hoe de nacht van 17 januari is beïnvloed 

"Op dit punt in mijn leven wil ik nooit meer een druppel alcohol. Ik wil nooit een sociale bijeenkomst bijwonen waarbij alcohol betrokken is of een situatie waarin mensen beslissingen nemen op basis van de middelen die ze hebben geconsumeerd. Ik wil nooit meer ervaren dat ik in een positie ben waarin het een negatieve impact zal hebben op mijn leven of dat van iemand anders. Ik heb twee banen verloren alleen op basis van de rapportage van mijn zaak. Ik wou dat ik nooit goed was in zwemmen of de kans had gehad om naar Stanford te gaan, dus misschien zouden de kranten geen verhalen over mij willen schrijven."

Door de hele brief verwijst Turner naar zijn vroegere carrière als een veelbelovende atleet en hoeveel hij heeft verloren door de proef. Hij blijft echter de schuld bij alcohol en 'peer pressure', en beweert dat de universiteitscultuur is wat bracht hem in deze situatie, in plaats van het feit dat hij een bewusteloze vrouw achter een afvalcontainer.

"Sinds mijn start als zwemmer ben ik een doelgericht persoon geweest. Ik wil nemen wat ik kan van wie ik was voordat deze situatie zich voordeed en het zo goed mogelijk gebruiken om vooruit te komen. Ik weet dat ik mensen die net als ik waren kan laten zien hoe gevaarlijk het is om aan te nemen hoe het studentenleven eruit kan zien zonder nadenken over de gevolgen die men mogelijk zou moeten maken als men dezelfde beslissingen zou nemen die: Ik maakte. Ik wil laten zien dat het leven van mensen verwoest kan worden door te drinken en daarbij verkeerde beslissingen te nemen. Men moet de invloed erkennen die groepsdruk en de houding van erbij moeten horen op iemand kunnen hebben. Eén beslissing kan je hele leven veranderen. Ik weet dat ik de houding van mensen ten opzichte van de cultuur die wordt omgeven door drankmisbruik kan beïnvloeden en veranderen en seksuele promiscuïteit die uitsteekt door wat mensen denken, is de kern van het zijn van een universiteit student."

Turner blijft volhouden - herhaaldelijk - dat zijn leven is geruïneerd vanwege zijn beslissing om te drinken, in plaats van vanwege zijn beslissing om iemand seksueel aan te vallen. Dientengevolge is zijn voorgestelde oplossing om andere gevallen van verkrachting en aanranding in de toekomst te voorkomen, het deconstrueren van de 'noties van de samenleving over feesten en drinken'.

 "Ik ben verpletterd door de feestcultuur en het risicogedrag dat ik kort heb ervaren in mijn vier maanden op school. Ik heb mijn kans om te zwemmen in de Olympische Spelen verloren. Ik ben niet meer in staat om een ​​Stanford-diploma te halen. Ik ben de kans op werk kwijtgeraakt, mijn reputatie en vooral mijn leven. Deze dingen dwingen me om mezelf nooit in een positie te willen plaatsen waarin ik alles moet opofferen. Ik zou het mijn levensmissie maken om iedereen te laten zien dat ik kan bijdragen en een positieve invloed kan hebben op de samenleving van deze gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden. Ik zal mezelf nooit door een evenement laten gaan waar het iemand de mogelijkheid geeft om zich af te vragen of ik echt een verbetering voor de samenleving kan zijn. Ik wil dat niemand, man of vrouw, de destructieve gevolgen hoeft te ervaren van het nemen van beslissingen onder invloed van alcohol. Ik wil een stem van de rede zijn in een tijd waarin de houding en vooroordelen van mensen over feesten en drinken al zijn vastgesteld. Ik wil jonge mensen laten weten, wat ik niet deed, dat dingen in één nacht van leuk naar verpest kunnen gaan."

Uiteindelijk gelooft Turner dat hij kan bijdragen aan de vooruitgang van de samenleving door andere studenten voor te lichten over: "de destructieve gevolgen van het nemen van beslissingen onder invloed van alcohol." Maar als het slachtoffer in de zaak vertelde de bewaker, slaat deze manier van denken volledig de plank mis en helpt het alleen maar verder om de verkrachtingscultuur en de normalisering van de schuld van het slachtoffer te voeden.

"Mensen moeten weten dat deze manier van denken gevaarlijk is," ze zei. "Het is bedreigend. Meer dan mijn emoties, het is mijn veiligheid, de veiligheid van iedereen. Ik voel me niet alleen verdrietig en verslagen. Het is oprechte angst."

U kunt de rest van Turner's verklaring lezen op: de bewaker.