2Sep
Erin Smith is misschien een tweedejaarsstudent op de universiteit, maar de 20-jarige inwoner van Kansas heeft al meer prestaties op haar naam staan dan de meeste volwassenen die twee keer zo oud zijn. In haar tweede jaar van de middelbare school had Erin al het idee voor FacePrint, een tool die gebruikt werd om de ziekte van Parkinson detecteren en volgen op basis van gezichtsuitdrukkingen in een vroeg stadium en video technologie. Vandaag ondergaat FacePrint klinische proeven met Stanford Medical School en de Michaël J. Stichting Vos. Nu, in haar dagen aan de Stanford University, is Erin een ambassadeur voor de ALS DAN collectief dat vrouwen in STEM wil ondersteunen en de volgende generatie vrouwelijke innovators samenbrengt.
Wanneer wist je dat je in het vak STEM wilde gaan werken?
Veel van mijn vroegste herinneringen zijn aan mijn moeder en ik veranderde onze keuken in dit geïmproviseerde laboratorium en toen urenlang kleine experimenten doen en gewoon proberen antwoorden te vinden op mijn vele vragen over hoe de wereld werken. Toen ik opgroeide, leerde ik deze nieuwsgierigheid te kanaliseren door onderzoek te doen en ik realiseerde me dat STEM de manier was waarop ik antwoorden kon vinden op zoveel vragen die ik had. Het ging er echt om diezelfde kinderlijke nieuwsgierigheid, verwondering en ontzag te kanaliseren in het verkennen van de wereld door middel van wetenschap en technologie.
Wie waren uw rolmodellen toen u opgroeide?
Ik heb echt niet veel andere vrouwen of rolmodellen in STEM gezien tot misschien mijn tweede of eerste jaar van de middelbare school toen ik begon te reizen naar conferenties. Het zien van andere vrouwen in mijn vakgebied was echt een eye-opening ervaring. Ik realiseerde me dat er een gebrek aan middelen was binnen mijn gemeenschap, evenals een gebrek aan gemeenschap voor mensen die geïnteresseerd zijn in STEM.
Als gevolg daarvan heb ik mede-oprichter van een organisatie genaamd de KC STEMinisten met een van mijn goede vrienden, en we begonnen andere meisjes van middelbare en middelbare school te leren coderen met projecten die gericht waren op het aanpakken van verschillende problemen in onze gemeenschap en over de hele wereld. Onze projecten varieerden van het vinden van manieren om de eenzaamheidsepidemie te beteugelen tot het zoeken naar oplossingen voor voedselverspilling, maar elk meisje had haar eigen interessegebied. Ik denk dat een deel van de reden waarom minder meisjes geïnteresseerd raken in informatica, is omdat het lijkt alsof er een grote kloof is tussen coderen en het creëren van impact in de wereld. Tegen de tijd dat ik afstudeerde van de middelbare school, had ik het gevoel dat ik een grote groep andere meisjes had verzameld die geïnteresseerd waren in STEM, wat heel belangrijk voor me was.
Zodra ik hoorde over de IF/THEN-coalitie, resoneerde hun doel om vrouwen op alle STEM-gebieden te ondersteunen en te empoweren echt met mij. Ze hebben een van de grootste digitale collecties educatief materiaal opgebouwd (waar alle ambassadeurs en ik aan bijdragen) in de wereld, en deze bronnen worden gebruikt op basisscholen, middelbare scholen en middelbare scholen in de VS als onderdeel van het leerplan. Ik denk dat het iets is dat studenten kan inspireren zoals geen enkel leerboek of andere vorm van curriculum kan doen.
Wat leidde tot het idee achter? FacePrint?
Toen ik een tweedejaarsstudent was op de middelbare school, keek ik op een dag naar YouTube-video's en kwam ik de video tegen van The Michael J. Stichting Vos. Toen ik de video bekeek, realiseerde ik me dat wanneer Michael J. Fox of een andere Parkinson-patiënt lachte of lachte met elkaar, het kwam heel emotioneel afstandelijk over. Ik vroeg me af of gezichtsuitdrukkingen konden worden gebruikt om veranderingen in de hersenen te volgen, zoals de ziekte van Parkinson, en ontdekte dat clinici soortgelijke waarnemingen rapporteerden.
Ik ontdekte al snel dat de delen van de hersenen die de vroegste veranderingen met de ziekte ervaren, ook dezelfde delen zijn die betrokken zijn voor informatie over gezichtsuitdrukkingen. Met de hulp van enkele lokale Parkinsonpatiënten heb ik FacePrint ontwikkeld, een tool voor vroege detectie en monitoring van de ziekte van Parkinson met behulp van gezichtsuitdrukkingsindicatoren. De Michaël J. Fox Foundation hoorde over mijn onderzoek en was enthousiast om te helpen het voort te zetten.
Courtney Chavez
Nu werken we aan een echte uitbreiding van de technologie voor FacePrint, zodat deze niet alleen als een vorm van detectie kan worden gebruikt, maar ook om de ernst en progressie te kunnen volgen. Ik ben dit jaar net begonnen aan mijn tweede jaar van de universiteit, dus ik doe ook fulltime naar school en leer veel - ik denk echt na over Whoed is de toekomst van de gezondheidszorg? en How kan ik een rol spelen bij het bouwen aan die toekomst?
Wat is je grootste overwinning tot nu toe?
Er was iets heel de moeite waard om mezelf gewoon in mijn kelder op te sluiten met een hoop, zoals, "Coding voor Dummies”-boeken, 100 verschillende YouTube-tutorials en online coderingslessen, en gewoon leren hoe dat moet code. Ik herinner me het moment waarop het eerste algoritme werkte - het was zo'n geweldig, magisch moment om te kunnen zien dat die uren, dagen en maanden echt hun vruchten afwerpen.
De antwoorden zijn voor de duidelijkheid aangepast en ingekort.
