2Sep
Seventeen kiest producten waarvan we denken dat je ze het meest zult waarderen. We kunnen commissie verdienen via de links op deze pagina.
Cosmogirl: Waarom zouden we?kijk maar Een andere draai met Mark Hoppus? Wat is jouw draai aan de muziekindustrie?
Mark Hoppus: Allereerst denk ik dat het de eerste talkshow zal zijn die volledig aan muziek is gewijd. Toen Fuse het idee voor het eerst voorstelde, vroeg ik 'Hoe wil je dat het is?' Ze zeiden: 'Wat je maar wilt...' En dat is hun houding de hele tijd geweest. Het zijn coole, grappige, creatieve mensen en staan open voor alle ideeën. Zelfs voordat we de eerste aflevering opnamen, hebben we elke week veel plezier gehad met het praten over muziek en bands en ideeën voor elke week. Ik denk dat mensen het naar hun zin zullen hebben, geweldige interviews zullen horen, geweldige live-optredens en onderweg nieuwe bands en artiesten te weten zullen komen. Hopelijk kan ik, omdat ik alles in de muziekindustrie heb meegemaakt, een nieuw perspectief bieden aan het hosting-optreden.
CG: Wie zijn je droomgasten?
MH: Idealiter zou ik elke week graag rad, intelligente, creatieve, grappige gasten hebben met verschillende kijk op de wereld van muziek. Ik zal ze allemaal vragen wat hun favoriete blink-182-nummer is, en wat ze het leukst vinden aan mij als persoon.
CG: Wie zorgt ervoor dat je een ster wordt in de muziekindustrie?
MH: Het ontmoeten van andere artiesten die ik bewonder, is een van de beste onderdelen van mijn werk. Ik weet niet of ik "ster getroffen" zo veel zou zeggen als opgewonden om de ideeën van andere mensen te horen. Dat gezegd hebbende, samenwerken met Robert Smith op het laatste blink-182 album was absoluut een droom die uitkwam. Ik groeide op als de grootste fan van The Cure. Kende elke songtekst, had elk album, B-kant, single, poster, alles. Dan knippen we naar vijftien jaar later en werken we samen aan nummers. Belachelijk. Dus ja, misschien is een ster geslagen.
CG: Wat betekent muziek voor jou?
MH: Muziek is leven. Muziek bepaalt de ervaring van mensen op deze planeet. Noem een keer in je leven dat niet werd onderbroken door de muziek waar je toen naar luisterde. Als mensen down zijn, luisteren ze naar muziek die die emotie betreurt. Als mensen opgewonden zijn, luisteren ze naar meer vrolijke, luide liedjes. Een album van Frank Sinatra schept een bepaalde sfeer, net zoals een Clash-plaat een andere schept. Muziek is in elk land en elke cultuur over de hele wereld. Het is universeel. Het proces om mensen kennis te laten maken met nieuwe muziek is geweldig. Het is een gift. Een van de leukste momenten van elke dag is wanneer iemand zegt: 'Hé, kijk eens naar deze nieuwe band...' Ik vraag vrienden altijd welke nieuwe muziek ze leuk vinden en ik vind het geweldig om mensen nieuwe getalenteerde artiesten te laten zien. Daarom ben ik begonnen met de Hallo, mijn naam is Mark podcasts van vroeger, en Hop op Pop in Draaien [tijdschrift]. Ik probeer altijd het woord te verspreiden over nieuwe bands...
CG: Wat is het eerste album dat je leven echt heeft beïnvloed?
MH: Veel albums hebben mijn leven beïnvloed, maar ik denk dat de eerste keer dat ik een album van Descendents hoorde, de dingen voor altijd voor me veranderde. Het album was Ik wil niet opgroeien. Hier is een band die snelle, melodieuze liedjes zingt over het leven, relaties, de verveling van de voorstedelijke jeugd en eten. Ik hield van de energie, de mentaliteit, de aanstekelijkheid van de melodieën. Ik was meteen verslaafd. Ik moest al hun albums hebben, en toen had ik er meer nodig, wat me ertoe bracht andere bands te zoeken, waardoor mijn wereld met grote sprongen werd uitgebreid. De Descendents waren het begin van alles voor mij.
CG: Is er een nummer dat je, telkens als je het hoort, terugbrengt naar een bepaalde plaats of tijd in je leven?
MH: Elke keer als ik het thema hoor om 2001: Een ruimte-odyssee,,Ik denk aan de blink-182-tour waar we de show met dat nummer begonnen. Bij het crescendo viel het doek en begon de show. Een geweldige rondleiding.
CG: Wat was het eerste concert dat je ooit zag en wat was het laatste?
MH: Het eerste concert waar ik ooit naar toe ging was They Might Be Giants in de oude 9:30 Club in Washington DC eind jaren '80. De laatste was het concert dat we twee dagen geleden in Italië speelden.
CG: Hoeveel nummers staan er op je iPod? En zit daar iets totaal schokkends in?
MH: Oh man. Ik weet het niet eens. 10,000? Zoiets? Het is te overweldigend geworden, dus als er nu nummers van een album zijn waarvan ik weet dat ik ze altijd zal overslaan, verwijder ik ze volledig. Het leven is te kort om liedjes uit te zitten waar je niet van houdt. Waar zouden mensen door verrast zijn? Ik weet het niet. Ik heb eigenlijk geen geheime schaamte. Als ik een artiest leuk vind, vind ik hem leuk. Niets om je voor te schamen. Misschien zouden mensen verbaasd zijn te weten dat ik af en toe naar oude Neil Diamond-albums luister. De man rockt. Ik daag iedereen uit om mijn ongelijk te bewijzen.
CG: Heb je muziekgerelateerde collecties?
MH: De laatste tijd ben ik weer begonnen met het verzamelen van vinylalbums. De verzamelbaarheid van muziek is iets dat verloren is gegaan in het tijdperk van MP3's en albumdownloads. Als u een album in uw handen houdt en het artwork op ware grootte heeft, verbindt u de artiest en de luisteraar opnieuw. Vroeger was het een geweldige ervaring om iets nieuws te vinden van een band waar je van hield en dat je nog nooit eerder had gezien. Een single die alleen in Japan werd uitgebracht, een oud album dat uitverkocht was. Nu is alles met een druk op de knop beschikbaar en is de spanning van het zoeken verdwenen. Met vinylalbums en speciale edities heb ik het gevoel dat dat terugkomt.
CG: Hoe is het anders als je als producer achter de schermen gaat?
MH: Producer zijn is een heel andere ervaring dan het schrijven van mijn eigen nummers. Als ik met blink-182 schrijf, draait het allemaal om zelfexpressie. Muziek en teksten schrijven die iets persoonlijks voor mij betekenen. Het is een opwindende, intense, louterende, dit-is-wie-ik-ben-ervaring. Als producer ben ik een objectieve waarnemer en help ik een band om hun ideeën tot een samenhangend album te vormen. Het is een stap terug van de intimiteit van de schepping. Ik ben gids, bemiddelaar, regisseur en klankbord. Ik geniet er echt van om een band te helpen bij het vormen van hun geluiden en ideeën, van de eerste vonk tot het voltooide album. Producer zijn is anders omdat het uiteindelijk niet mijn kunst is. Het is HUN kunst, HUN ideeën, HUN boodschap. Ik respecteer dat feit altijd. Als er onenigheid is over de manier waarop een idee moet leiden, zal ik voor mijn mening opkomen, maar daar is een reden voor hun naam staat groot op de voorkant van het album en de mijne is klein op de achterkant, dus ik zal de band altijd definitief geven zeggen. Ook als ze het mis hebben.
CG: Wat zijn enkele van je favoriete momenten met blink-182?
MH: Tijdens de laatste blink-182 Noord-Amerikaanse tour, kopten we een uitverkochte show in Madison Square Garden. Het was een geweldige show, en op zo'n iconische locatie. Ik herinner me dat ik van het podium naar de bussen liep, naar het Empire State Building keek en dacht 'Wauw, beter dan dit wordt het niet.' Een paar weken geleden waren we ook headliner op het Reading Festival in Engeland. Er waren bijna 100.000 mensen en ik vond het een geweldige show. Dat was weer zo'n moment. Ook op de Simpsons was ongelooflijk.
CG: Wat is een nieuwe band waar je van houdt en welke band wordt nooit oud?
MH: Matt en Kim zijn een geweldige nieuwe band. The Beatles worden nooit oud.
CG: Wat is je advies aan kinderen die muziek willen maken?
MH: Doe het! Speel muziek die iets voor je betekent. Maak het voor jezelf waar. Te veel bands oefenen in hun garage, spelen een paar shows ter plaatse en verwachten dat er kansen uit de lucht komen. Bands moeten tegenwoordig duwen, werken, malen en worstelen om het alleen te laten gebeuren. Geniet ervan.
Wil je kijken? Een andere draai met Mark Hoppus? Vertel ons waarom je enthousiast bent om het te bekijken in de comments hieronder!
