8Sep
ჩვიდმეტი ირჩევს პროდუქტს, რომელიც, ჩვენი აზრით, ყველაზე მეტად მოგეწონებათ. ჩვენ შეგვიძლია ვიღოთ საკომისიო ამ გვერდის ბმულებიდან.
ის, რაც ყველაზე მეტად მინდა მახსოვდეს, არის ასეთი ღამეები: პიჟამაში ჩემი საუკეთესო მეგობრის საერთო საცხოვრებელში შევდივარ, სადაც ჩვენ ვკვეთთ ჩინური საჭმელი და უყურეთ/დასცინეთ ბინდს (თქვენ უნდა აღიაროთ, რომ ეს არ შეესაბამება წიგნს, არ აქვს მნიშვნელობა ვინ ხართ... ლორენი: დ) მინდა გავიხსენო "შინაური" შეგრძნება ჩემს მეგობართან ერთად Sponge-Bob მაკარონისა და ქათმის კარტოფილის კარტოფილის დამზადებით, რადგან ვიცი, რომ ოდესმე გამეცინება იმაზე, თუ როგორ მაგრძნობინებდა თავს ზრდასრული. მინდა გავიხედო უკან და ვიცოდე, რომ ერთხელ მე სარეცხის გრაფიკს ვადგენდი იმაზე, თუ რამდენი სუფთა საცვალი მქონდა (ნუ იტყვი, შენც ამას გააკეთებ), ასე რომ, როცა მე სემესტრის მანძილზე სახლში მივედი რამდენიმეჯერ, ჩემი მშობლები უნდა მეხმარებოდნენ ჩემი ბინძური ტანსაცმლის ტარებაში, იმდენი იყო და მე ძალიან იაფად გავრეცხე სკოლა ვიმედოვნებ, რომ მახსოვს, იყო დრო, როდესაც მე არ ვიყავი მაღლა, რომ გამეღო კარი ღამის 3 საათზე (დიდი ზომის პიჟამა პერანგით, ნაოჭებით და ბალიში თმით) და გაბრაზებული მშობელივით ჟღერს ხალხს, ვინც ლაპარაკობს/ყვირის, სანამ მე ვცდილობ ძილი მიკვირს, რომ უკვე შემიძლია ვიცინო ამ სურათზე. მინდა ყოველთვის დავაფასო და შემეძლოს განმეორდეს "სახლში წასვლის" განცდა და შვების განცდა, როდესაც ბილიკზე გავდივარ. ნამდვილად არ არსებობს ამის ახსნის საშუალება, სანამ არ გააკეთებ პირველ ლაშქრობას სახლში, როგორც სტრესული, ამოწურული, გაღიზიანებული, მე -3-დღიანი პირველკურსელი არ მეძინა. სახლი არის იქ, სადაც არის გული, მაგრამ ასევე უფასო საკვები, უფასო სამრეცხაო და თავისუფალი დრო.
შეიძლება ეს იმიტომ, რომ მე ვიზრდები, ან იქნებ ეს მხოლოდ სემესტრია. უბრალოდ ვგრძნობ ნოსტალგიას. რას იმედოვნებთ, რომ გახსოვთ პირველი კურსის დაწყებიდან?
