8Sep
ჩვიდმეტი ირჩევს პროდუქტს, რომელიც, ჩვენი აზრით, ყველაზე მეტად მოგეწონებათ. ჩვენ შეგვიძლია ვიღოთ საკომისიო ამ გვერდის ბმულებიდან.
გასულ შაბათ -კვირას აფეთქება იყო! წავედი ბოსტონში და დავრჩი ჩემი მეგობრის, საიის საერთო საცხოვრებელში MIT– ში (მათ აქვთ ყველაზე გიჟური ტრადიციები-და საერთო არქიტექტურა-ოდესმე! მათი ერთ – ერთი საერთო საცხოვრებელი ღრუბელს ჰგავს!) ჩემი საუკეთესო მეგობარი საშუალო სკოლიდან, ანდრია, ასევე შემოგვიერთდა.
ჩვენ ვყიდულობდით ჰარვარდის მოედანზე, ვჭამდით ვაგამამაში, ვსვამდით ჩაის Tealuxe– ში და საათობით ვსაუბრობდით ჩვენს ახალ ცხოვრებაზე. ჩვენ არცერთს არ გვინახავს ერთმანეთი სკოლის დამთავრების შემდეგ, თუმცა ჩვენ ვწერდით და ვაწყობდით სკაიპის თარიღებს თითქმის ყოველ კვირას. მაგრამ სულაც არ იყო უცნაური ერთმანეთის ხილვა.
ზოგიერთ ადამიანს აქვს გამოცდილება, როდესაც მათი მეგობრები იცვლებიან კოლეჯში წასვლის შემდეგ და ისინი აღარ არიან მეგობრები. მაგრამ მე მაქვს ეჭვი, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ყველანი მომწიფებულნი ვართ, ჩვენ ერთი მიმართულებით ვზრდით! მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ გვაქვს განსხვავებული მიზნები, ეს არ ცვლის ჩვენს მხარდაჭერას ერთმანეთის მიმართ.
ჩვენ ასევე გადავწყვიტეთ მატარებლით ერთი საათით ჩრდილოეთით წასვლა და ჩვენი პანსიონის საშუალო სკოლაში დაბრუნება. არ ვიყავი დარწმუნებული, დავცინებ თუ ვიტირებ დაბრუნებისას, უბრალოდ იმიტომ, რომ ოდესღაც ეს იყო ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილი. მაგრამ ეს ყველაფერი ისე ბუნებრივად მეჩვენა, თუნდაც ალმური, მე არ ვარ გარეგანი. ვისადილე ძველ მეგობრებთან ერთად და სამი საათი ვისაუბრეთ. თითქოს საერთოდ არ წავსულიყავი. თავიდან მშვენივრად იყო, მაგრამ დღით რომ დავიწყე, მენატრებოდა ახალი ცხოვრება, რომელიც გამოვიმუშავე სკოლის დამთავრების შემდეგ და კოლეჯში წასვლის შემდეგ. ასე რომ, როდესაც დღის ბოლოს ბოსტონში დავბრუნდით ბოლო მატარებლით, ძალიან ვიგრძენი შვება.
რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ ჩემი გამოცდილებაა. რა იყო თქვენი, კოლეჯის პირველი სემესტრის შემდეგ ძველი მეგობრების ნახვისას?
ჩემთვის, რამდენადაც მშვენიერი იყო წარსულთან დაკავშირება, ხვალ სკოლაში ვბრუნდები. ვერ ვიტან!
