"The Ballad of Songbirds and Snakes": Book Vs Movie Differences

Όσοι διαβάζουμε The Ballad of Songbirds and Snakes, Πρόεδρος της Suzanne Collins με επίκεντρο το χιόνι πρίκουελ Αγώνες πείνας τριλογία, είναι μια απόλαυση. Ακόμα περισσότεροι άνθρωποι θα μάθουν την ιστορία του Coriolanus και της Lucy Gray Baird...και θα τη δούμε να παίζεται στη μεγάλη οθόνη! Για τους νευρικούς και/ή ενθουσιασμένους θαυμαστές των βιβλίων εκεί έξω, δείτε πώς The Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes ταινία σε σύγκριση με το βιβλίο. Προσοχή: υπάρχουν σπόιλερ μπροστά!

Είμαι ενθουσιασμένος (;) που το αναφέρω The Ballad of Songbirds and Snakes είναι σχεδόν υπερβολικά πιστό στο αρχικό υλικό. Είναι τρελό πόσο νιώθεις να βλέπεις σαν να ανοίγεις το βιβλίο. Η ταινία χωρίζεται μάλιστα σε τρία μέρη, όπως και τα βιβλία, με τις ετικέτες "The Mentor", "The Prize" και "The Peacekeeper". Δεν είμαι τόσο έκπληκτος. Αγώνες πείνας είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, οπότε είναι λογικό ότι οι κινηματογραφικές προσαρμογές έκαναν αλλαγές για να επεκτείνουν την οπτική τους έξω από το κεφάλι της Κάτνις. (Την αγαπώ, αλλά δεν είναι η πιο αξιόπιστη αφηγήτρια. Οι ταινίες έκαναν τη σωστή επιλογή.)

The Ballad of Songbirds and SnakesΤο, από την άλλη, είναι γραμμένο σε τριτοπρόσωπη άποψη. Αυτό είναι ήδη περισσότερο σαν να παρακολουθείς μια ταινία, όπου εσύ ο αναγνώστης/το κοινό είσαι ένας εξωτερικός παρατηρητής. Οπότε ήταν μάλλον πιο εύκολο, IMHO, να προσαρμοστείς χωρίς να κάνεις δραστικές αλλαγές.

Τούτου λεχθέντος, ξέρω ότι είστε όλοι φαγούρα για να μάθετε τι αλλάζουν έκανε φτιαχνω, κανω. Είναι μέρος της διασκέδασης! Το βιβλίο έχει, όπως, περισσότερο από τα πάντα—περισσότερος χρόνος στην αρένα, περισσότερος χρόνος με την τάξη του Κοριολάνου να σκεφτεί πώς να το κάνει ωθήστε τους ανθρώπους να παρακολουθήσουν τους Αγώνες Πείνας και περισσότερο χρόνο για χαλάρωση στην Περιφέρεια 12 μόλις ειπωθούν όλα και Έγινε. Και εδώ είναι μερικές από τις πιο συγκεκριμένες διαφορές που μου ξεχώρισαν.

Βλέπουμε τις «Σκοτεινές Μέρες» αντί να ακούμε απλώς γι' αυτές

Στη ταινία: Η ταινία ξεκινά με μια αναδρομή σε έναν πολύ νεαρό Κοριολάνο και τον Τίγρη κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ του Καπιτωλίου και των συνοικιών. Μας δείχνει πώς ήταν αντί να μας λέει. Τον βλέπουμε επίσης να μαθαίνει ότι ο πατέρας του πέθανε στην περιοχή 12. Αυτό δεν διευκρινίζεται στο βιβλίο. Αυτός ο άντρας έχει πραγματικά μια λίστα με λόγους για να αγανακτήσει την πατρίδα της Κάτνις.

Στο βιβλίο: Το βιβλίο καθιστά επίσης λίγο πιο σαφές ότι η οικογένεια του Σνόου έχασε τα χρήματά της επειδή είχε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών στην περιοχή 13. Αμφιβάλλω ότι ήταν μια απαραίτητη λεπτομέρεια για την ταινία, αλλά ξετρελάθηκα όταν τη διάβασα στο βιβλίο.

Στο βιβλίο: Ένα από τα πιο στοιχειωμένα σημεία του βιβλίου είναι όταν ο Δρ Γκαούλ τιμωρεί τη συμμαθήτρια του Κοριολάνου επειδή απάτησε την εργασία της, νοσηλεύοντάς την στο νοσοκομείο. Στο βιβλίο, η Coryo παίρνει μια γεύση της κατάστασής της. Αργότερα, μια κλονισμένη Κλεμένσια επανέρχεται στην ομάδα.

Στη ταινία: Απλώς εξαφανίζεται μετά το περιστατικό με το φίδι. Φοβερός... ειδικά δεδομένου του τρόπου με τον οποίο ο Coriolanus καταλήγει να συνεργάζεται με τον Γαλάτη στο μέλλον! Πραγματικά δεν φοβάται!

Τα drones προκαλούν φασαρίες στην αρένα

Στο βιβλίο: οι μέντορες των δέκατων Αγώνων Πείνας προσπαθούν, για πρώτη φορά, να στείλουν φαγητό και νερό στα αφιερώματα τους μέσω drone.

Στη ταινία: Πείτε με τρελό, αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά. Τα ολοκαίνουργια drones είναι ελαττωματικά και επιρρεπή σε συντριβή. Είναι απογοητευτικό στην αρχή, γιατί δεν μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν τους καθοδηγητές τους. Στη συνέχεια, ο Coriolanus οπλίζει τα χαοτικά drones προς όφελός του σε μια τελευταία προσπάθεια να σώσει τη Lucy Gray.

Η Λούσι Γκρέι δεν είναι παρούσα στο «The Hanging Tree"

Στο βιβλίο: Η Λούσι Γκρέι και ο Κοριολάνος είναι και οι δύο παρόντες όταν απαγχονίζεται ο άνθρωπος που δολοφόνησε τους τρεις, περιβόητα. Στη συνέχεια γράφει το εμβληματικό τραγούδι, συμπεριλαμβανομένης της ιστορίας του.

Στη ταινία: Ενώ βλέπουμε την εκτέλεση για την οποία πρόκειται το τραγούδι, και αργότερα βλέπουμε τη Lucy Gray να τραγουδά το τραγούδι που θα στοιχειώσει ξανά τον Πρόεδρο Snow σε 60 περίεργα χρόνια, δεν είναι παρούσα στον εν λόγω απαγχονισμό. Αν και είναι σίγουρα ξεκάθαρο ότι το τραγούδι είναι σημαντικό για τον Coriolanus, μακάρι να ήταν 5 τοις εκατό πιο ξεκάθαρο στην ταινία ότι το έγραψε και η Lucy Gray.

Δεν γνωρίζουμε πραγματικά τη Maude Ivory

Στο βιβλίο: Ο Coriolanus και ο Sejanus πηγαίνουν στο σπίτι της Lucy Gray και κάνουν παρέα με τα "αδέρφια" της αρκετά.

Στη ταινία: Περνάμε λιγότερο χρόνο με τη βρετανική οικογένεια της Lucy Gray, τον Covey. Υποθέτω ότι θα δούμε περισσότερα από αυτά, τουλάχιστον, στις διαγραμμένες σκηνές. Είναι κρίμα, γιατί η Maude Ivory και η κατσίκα της υπαινίχθηκαν για σύνδεση με την Katniss και την Primrose Everdeen.

Αλλά βλέπουμε λίγο περισσότερο Τίγρη, ειδικά στο τέλος

Στο βιβλίο: ο επίλογος είναι λίγο πολύ η συνομιλία του Κοριολάνου με τον Ντιν Χάιμποτομ.

Στη ταινία: Τον βλέπουμε να επιστρέφει στο Καπιτώλιο και να μετακομίζει την οικογένειά του σε ένα καλύτερο διαμέρισμα, όπου ο Τίγρης και η γιαγιά τους έχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς έχει αλλάξει ο Κόριο. Δόξα τω Θεώ για αυτό! Είμαι πάντα χαρούμενος που βλέπω περισσότερα από τον Hunter Schafer.