Στα λόγια σας (13 Νοεμβρίου 2006)

Τόσο ώριμος, αλλά τόσο εξαρτημένος Πότε θα βρω το δρόμο μου; Θέλω να μεγαλώσω τόσο σύντομα, αλλά τρέχω και παίζω

Θέλω να ξαναγίνω παιδί, όμως ξέρω με ποιον θα παντρευτώ έχω ακόμα όνειρα να εκπληρώσω και το να γερνάω φαίνεται τόσο τρομακτικό

Χρειάζομαι μια απάντηση Για να με καθοδηγήσει μέσα από αυτήν την τρέλα, είδα ότι ο δρόμος για να ανακαλύψεις ποιος είσαι μπορεί περιστασιακά να οδηγήσει σε θλίψη

Νιώθω τόσο μεγάλος πέρα ​​από τα χρόνια μου Ωστόσο, μερικές φορές μπορώ να είμαι μωρό Όλη αυτή η σύγχυση με κάνει πραγματικά να τρελαθώ

Ξέρω ότι τελικά θα βρω τον δρόμο μου πρέπει να μείνω πιστός σε μένα Εν ​​τω μεταξύ θα κρατήσω το κεφάλι ψηλά μέχρι να νιώσω εντελώς ελεύθερος

Ανάβει το κερί και το κοιτάζει με τα βυθισμένα μάτια του. Καθώς η θερμότητα αυξάνεται, η φλόγα ανεβαίνει και ανεβαίνει. Πίσω του είναι μια καρέκλα φτιαγμένη από δέρμα και κάθεται σε αυτήν σαν τη σταγόνα ενός φτερού. Κερί και άνθρωπος, η ανησυχία μεταξύ των δύο διαγράφεται και η εμπιστοσύνη τους μοιάζει με έναν δεσμό Αυτός ο δεσμός δεν σπάει και η ψυχή τους δεν τρέμει. Οι φόβοι περιορίζονται σε πολύ λίγους. Γιατί το κερί ξέρει καλά, με μια ανάσα θα πεθάνει Και ο άνθρωπος ξέρει καλά με καμένο δέρμα θα κλάψει. Έτσι μένουν, αυτό το ασυνήθιστο ζευγάρι ενώθηκε, νύχτα νύχτα, μέρα μέρα. Και έτσι θα μείνουν. Και συνέχισαν να μένουν. Όπως έχουν για άπειρα χρόνια.

"One Special Guy" Προς: David Konitzer Από: Halli Koeppe Αφιερωμένο στον David επειδή ήταν σπουδαίος φίλος και άρρωστος από νεφρά, εξακολουθεί να ζει καλά. Καθώς κοιτάζω στον ουρανό, βλέπω ένα όμορφο μπλε, καθώς και αφράτα λευκά σύννεφα. Αλλά όταν ο ήλιος λάμπει, βλέπω, λαμπερά μπλε μάτια, και ένα τονισμένο κεφάλι με ξανθά μαλλιά, Ο ήλιος λάμπει πάνω σου, όπως εσύ είναι, όσο ιδιαίτερο και αν είναι, από την ωραιότητά σας, μέχρι το μεγαλείο σας. Ξέρετε για ποιο λόγο είστε εδώ και, δηλαδή, να είστε όλοι φίλος Όμως, οι ουρανοί σε κοιτάζουν από ψηλά, και η λέξη τους, ο μοναδικός σου τύπος που έχει βάλει σε αυτή τη γη. Θα σε θυμαμαι για παντα.

ΠΑΤΕΡΟΥΛΗΣ

Καθώς κοιτάζω στον ουρανό, αναρωτιέμαι συχνά γιατί κάνεις ορισμένα πράγματα που κάνεις, αν είμαστε εμείς ο λόγος για τον οποίο αν έχεις μόλις ερωτευτεί σταματήστε ποτέ και σκεφτείτε γιατί εμείς ως οικογένεια δεν είμαστε τόσο κοντά σε αυτό που έχει αρχίσει να βουλιάζει, απλά ξεχνάτε ότι κάνετε αυτά τα πράγματα ακόμα εσείς μην καταλαβαίνετε πόσο μας πλήγωσαν το κάνετε τόσο προφανές, γι 'αυτό σας ρωτάω τώρα Νοιάζεστε για εμάς αν δεν μας κάνετε τη χάρη βγείτε από το δικό μας ζει

~ Lauren, Νέο Μεξικό
Έγραψα αυτό το ποίημα για τον μπαμπά μου επειδή κάνει πολλά άσχημα πράγματα που πλήγωσαν τη μητέρα μου, την αδερφή μου και κυρίως εμένα.

Τόσα πολλά πράγματα να πω, αλλά όχι αρκετός χρόνος για να με κατηγορήσετε για ένα φρικτό αλλά όχι λάθος έγκλημα πόσες φορές θα το αφήσετε να συμβεί και παραμερίστε γιατί δεν μπορείτε απλά να το αφήσετε, καταπιείτε την ανόητη υπερηφάνεια σας Τώρα τελείωσε, δεν της δώσατε ποτέ την ευκαιρία να μοιάζετε να τελειώσατε χωρίς δεύτερη ματιά και ναι, μερικές φορές χρειάζεται να συγχωρήσετε και να ξεχάσετε, αλλά πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξει ακόμα, πίστευα ότι είχαμε κάτι καλό, γιατί θα το αφήνατε να παρεμβαίνει, ξέρω τι πρέπει να κάνω, μια απλή συνομιλία μαζί σας, για να φτιάξω πράγματα Σαφή. Αλλά στην πραγματικότητα, όλο μου φταίει, τον φίλησα αλλά με φίλησε και εγώ δεν καταλαβαίνω τι έκανα γιατί το μόνο που θέλω είναι εσύ, αλλά τα πράγματα είναι άλλαξε εκεί δεν επιστρέφω υποθέτω ότι υπάρχει κάτι μέσα μου που μου λείπει δεν θα σε αφήσω να με σύρεις προς τα κάτω δεν θα με κάνεις να πνιγώ ακόμα σε αγαπώ και αυτό είναι κατανοητό ότι τα πράγματα δεν θα είναι διαχειρίσιμα, αλλά πρέπει να σταματήσω να θυμώνω και να πιστεύω ότι αυτός είναι ο τρόπος που υποτίθεται είναι.

Οι οικογένειες των ανθρώπων έχουν πάει στον πόλεμο Ποιος ξέρει πότε θα επιστρέψουν σε αυτή την εξώπορτα Μερικοί θα έχουν φύγει για πάντα και άλλοι μόλις τελειώσει αυτό Τα μικρά παιδιά θα ψάξουν τετράφυλλο τριφύλλι Απλώς για να φέρουν πίσω τον πατέρα ή τον αδελφό τους Ποτέ δεν έχω δει τόσο ταραγμένη μητέρα Τι φρίκη φέρνει αυτός ο πόλεμος Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο ευτυχισμένα πράγματα Σκεφτείτε ευτυχισμένα φορές που δεν έχεις παραδεχτεί Όχι για εγκλήματα που διαπράχθηκαν Γιατί δεν θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος Τόσες καρδιές έμειναν να διορθωθούν Ακόμα κι αν τα χρόνια περνούν αντίο Όλοι οι άνθρωποι θα κάνουν είναι να κλαίνε σαν την τελευταία μέρα έρχεται Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν θα ακούσουν τα τύμπανα Γιατί θα χαθούν στον ουρανό Με κανέναν να μην ακούει τα κλάματά τους Αυτή θα είναι μια μέρα μνήμης όλων εκείνων των ηρωικών στρατιωτών που έχασαν οι ζωές τους

Jaclyn Mustard, 13

Το αυθόρμητο φιλί

Με κοίταξε τόσο έντονα Αποκαλύπτοντας τα σαγηνευτικά, καταπράσινα μάτια του, συνάντησα το βλέμμα του με ενθουσιασμό και προσμονή. Κινηθήκαμε ο ένας προς τον άλλον Κρατώντας το βλέμμα ακόμα και μπορούσε να δει μέσα μου ψυχή ξαφνικά ένιωσα γυμνή και φοβισμένη Σαν παιδί απογυμνωμένο από την αθωότητα Τα εσωτερικά μου μυστικά ήταν εκτεθειμένα και μοιράστηκα αυτή την ντροπή με ένα άλλο ον που σχεδόν δεν μπορούσα να το αντέξω Ωστόσο, λαχταρούσα τόσο πολύ να εκφραστώ σε κάποιον Ανεξήγητες σκέψεις και συναισθήματα Έχουν εγκλωβιστεί μέσα μου τόσο καιρό Υπάρχει ένα καυτό ηφαίστειο μέσα μου Απειλεί να σκάσει και να ξεσπάσει από το σώμα μου Καταπληκτικό πάθος ουρλιάζοντας για να ελευθερωθεί Έτσι, παρ 'όλη τη σαφήνεια, υπάρχει μια έκρηξη Και τον αρπάζω στην αγκαλιά μου και του φυτεύω ένα μακρύ, ζωντανό φιλί στα χείλη, ξεχειλίζω από συγκίνηση Ηλεκτρική ορμή μέσα από τις φλέβες μου, συνδέοντας το σώμα μας και το πνεύμα μας Ανταποκρίνεται με την ίδια προθυμία Λιώνουμε ο ένας στον άλλο Νιώθω τόσο δυνατός και χαρούμενος Μέχρι να απελευθερωθούν τα χείλη μας δεν ξέρω τι να πω, τι να κάνω Το μαγευτικό θαύμα της ποθητής αγάπης είναι ακόμα στον αέρα Τόσο πυκνό που με δυσκολία αναπνέω Γυρίζει προς το μέρος μου και μου χαμογελάει του χαμογελώ πίσω, τον κοιτάω στα μάτια για άλλη μια φορά και περπατώ Μακριά. Kristin Margrave, IL, 16

Η μέρα περνάει πολύ γρήγορα.. αλλά ακόμα μοιάζει με χθες.. Θέλω ακόμα να με θυμάσαι.. Φαίνεται όμως ότι είναι αργά.. Το χθες με καίει στο μυαλό.. Δεν έχω να σου πω ποτέ.. Θα ήθελα να ήσουν δικός μου.. απο την μερα που σε γνωρισα.. Αλλά δεν έχει σημασία τώρα.. γιατί έχασα μια αληθινή μου αγάπη.. Μακάρι να μπορούσα να σου πω απλά.. ότι ήσουν ο άγγελος μου από ψηλά.. Προσπαθω να σου μιλησω.. τα λογια που δεν ειπα ποτε.. αλλά ούτε καν με ακούς.. γιατί τώρα είναι αργά, έχεις πεθάνει... Γιατί σε πήραν πίσω; Σε χρειαζομαι εδω μαζι μου.. Γιατί πήραν τον άγγελο μου; Σε παρακαλώ έλα πίσω σε μένα.. Δεν έχω να σου πω ποτέ.. Θέλω άλλη μια ευκαιρία να πω.. ότι μια μέρα θα είμαστε μαζί.. και θα εισαι εδω για να μεινεις.. Γύρνα κοντά μου, άγγελε μου.. έλα πίσω και βοήθησέ με να πετάξω.. Σε χρειαζομαι εδω μαζι μου.. Έλα πίσω και θα σου πω γιατί ..

Έχω ένα μυστικό αλλά δεν μπορώ να το πω. Στοιχειώνει το μυαλό μου, σαν καταραμένο ξόρκι. Είναι για μένα, αφορά εσένα. Πρόκειται για μια εποχή που και οι δύο γνωρίζαμε τι σημαίνει η ζωή. Έπρεπε να ήξερα εξαρχής ότι δεν θα έδινες δεκάρα για τη ραγισμένη μου καρδιά. Ο χρόνος είναι τέλειος οι πληγές είναι βαθιές. Αλλά ακόμα το μυστικό μου πρέπει να το κρατήσω. Ακόμα κι αν στοιχειώνει... και καίει, και χλευάζει. Είναι καλύτερο να κρατάτε μυστικό. Τι κρύβεται από κάτω.

Για σένα Για ένα κομμένο χαμόγελο για ένα μαραμένο ενώ για ένα και μόνο που θα περπατήσει 5 μίλια για μια γλυκιά παράδοση για ένα εξήντα στριφογυρίζει για κάποια γκρίζα πρωινή ευδαιμονία Σεπτέμβρη για μια χορδή κιθάρας για ένα τραγούδι που θα τραγουδούσες για το οποίο θα τα παρατούσα Οτιδήποτε