Style Council: Remy's Runway Panic στο JCPenney Fashion Show!

Η Παρασκευή σηματοδότησε τα επίσημα εγκαίνια της JCPenney. Μετάφραση: Το 33rd St. ήταν γεμάτο από τις 6 έως τις 8 λεωφόρους με αγοραστές, αγοραστές και ανέφερα αγοραστές; Έφτασα στο Δεκαεπτά γραφεία για να κάνω τα μαλλιά και το μακιγιάζ μου στις 8 το πρωί, όπου με υποδέχτηκε ένα μέλος του Συμβουλίου Style Council Η Στεφανια (Madisen θα συναντηθούμε αργότερα στο JCPenney). Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια της συμμετοχής μου στο Style Council - πάντα παίρνω μερικά κόλπα από όποιον μας βοηθά να δείχνουμε εξαιρετικά λαμπερές.

Καθώς πήγαμε στο κέντρο της πόλης άρχισα να νιώθω λίγο νευρικός. Δεν είχα κάνει πραγματικά κάτι τέτοιο. Βασικά θα παίρναμε συνέντευξη απέναντι από το JCPenney σε αυτόν τον τεράστιο διάδρομο και τόνοι άνθρωποι θα παρακολουθούσαν!! Μόλις φτάσαμε εκεί, εγώ και τα κορίτσια ντυθήκαμε και μας είπαν ότι ενώ συνέχιζε μια άλλη επίδειξη μόδας, θα ήμασταν ζωντανοί μανεκέν σε αυτά τα παράθυρα που είχαν στηθεί στον διάδρομο. Αγόρι ήταν ζεστά αυτά τα πράγματα!

Μετά, είχαμε ένα μικρό διάλειμμα και φάγαμε μεσημεριανό με τα άλλα μοντέλα. Itταν σχεδόν καιρός να βγούμε στον διάδρομο. Ουάου ήμουν νευρικός. Μας ενημέρωσε ο Τζορτζ Ράμον, ο εξωφρενικός στυλίστας, ο οποίος μας είπε τις βασικές ερωτήσεις που θα υποβληθούν. Θα μπορούσα να το κάνω αυτό, θα μπορούσα να το κάνω αυτό! Ο περίπατος απέναντι από το δρόμο έμοιαζε με μίλια και όταν φτάσαμε τελικά στα παρασκήνια, πληροφορηθήκαμε ότι θα μας έπαιρναν συνέντευξη αφού κάναμε τη βόλτα μας στο διάδρομο... Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΜΑΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ;! Δεν είμαι μοντέλο. Ναι, είχα μπει στο παρελθόν Περιοδικό Seventeen, αλλά ποτέ δεν απαιτήθηκα να κάνω μια βόλτα στο διάδρομο στο παρελθόν. Ο μόνος περίπατος στον διάδρομο που είχα κάνει αφορούσε πιτζάμες, ψηλοτάκουνα, και οι καλύτεροι φίλοι μου όλοι γελούσαν και με επευφημούσαν. Τα νεύρα μου χτύπησαν πραγματικά και η Madisen και η Stephanie μου είπαν ότι θα ήμουν καλά. Knewξερα ότι έπρεπε να το συνδυάσω για λόγους προσιτής και υπέροχης μόδας. Μου είπαν να είμαι σε κατάσταση αναμονής.

«Ευχαριστώ Madisen», άκουσα τον George Ramon να λέει. Αυτό σήμαινε ότι ήταν ώρα προβολής. Δεν ξέρω τι μου συνέβη, αλλά ξαφνικά ήρθε η εσωτερική μου ντίβα και έτρεξα ορμητικά πάνω σε αυτήν την πασαρέλα όπως κανένα μοντέλο δεν είχε ξανακάνει. Στο τέλος χτύπησα μια πόζα και έκανα το μάτι στον καλύτερό μου φίλο Αντρέα που ήρθε να με στηρίξει. Δεν είχα νιώσει ποτέ καλύτερα στη ζωή μου. φορούσα Fabulosity (Η υπερβολική, αστική γραμμή της Kimora Lee Simmons) και εγώ απάντησα στις ερωτήσεις του George και βγήκα από τη σκηνή. Είχα τόσο αδρεναλίνη - θα μπορούσα να περπατήσω σε αυτήν την πασαρέλα για μέρες! Ευτυχώς φτάσαμε για άλλη μια φορά, για το φινάλε της παράστασης. Μετά, μας ζητήθηκε να βγούμε στην πασαρέλα για να βγάλουμε τη φωτογραφία μας μαζί ως ομάδα! Ένιωσα σαν πραγματικός σούπερ σταρ εκείνη τη στιγμή. Οι εκπρόσωποι της JCPenney με άφησαν ακόμη και να κρατήσω τα πιο αξιολάτρευτα παπούτσια που φορούσα! Αν αυτή ήταν η ζωή "Fabulosity", θα μπορούσα πραγματικά να την συνηθίσω!