Kelsey: Έχετε διαμαρτυρηθεί ποτέ;

Εντάξει, έτσι το περασμένο Σάββατο, έκανα μια βόλτα στο Χάιντ Παρκ (πιθανώς το αγαπημένο μου), όταν συνάντησα μια παράλογα μεγάλη ομάδα ανθρώπων που ήταν όλοι συγκεντρωμένοι σε αυτήν την ανοιχτή πλατεία. Εγώ μπήκα μέσα, χωρίς να ξέρω τι ήταν, και με προσέγγισαν αμέσως άνθρωποι που μου έδωσαν εφημερίδες και φυλλάδια.

Μου έδωσαν μια πινακίδα που έγραφε "Φέρτε τα στρατεύματά μας στο σπίτι" και καθώς κοίταξα έξω το πλήθος, παρατήρησα ότι όλοι κρατούσαν μία από αυτές τις πινακίδες. Δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο, αλλά όλοι οι άλλοι έμοιαζαν να ξέρουν τι έκαναν, οπότε απλώς πήγα μαζί με τη ροή του πλήθους.

Καθώς βαδίζαμε στους δρόμους του Λονδίνου, ένα Λονδίνο που μόνο γνώριζα και είχα δει από το πεζοδρόμια ή από την κορυφή ενός λεωφορείου, οι άνθρωποι άρχισαν να μαζεύονται στα ίδια πεζοδρόμια που είχα πάντα κολλημένος σε. Υπήρχαν τηλεοπτικές κάμερες και άνθρωποι που τραβούσαν φωτογραφίες και όσο περπατούσαμε τόσο περισσότερο έμπαινα σε αυτό.

Τελικά φτάσαμε σε έναν λόφο που έχει θέα σε κάποια πόλη και καθώς γύρισα να κοιτάξω πίσω μου, η ανάσα μου κυριολεκτικά κόπηκε στο στήθος μου. Από όσο μπορούσα να δω, υπήρχαν άνθρωποι, οι αφίσες και οι πινακίδες τους δημιουργούσαν ένα κυματιστό αποτέλεσμα καθώς όλοι πορεύονταν. Το να λέω ότι συγκινήθηκα είναι λίγο υποτιμητικό.

Δεν νομίζω ότι θα είχα ποτέ την ευκαιρία να κάνω κάτι τέτοιο αν δεν ήμουν στο εξωτερικό. Είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να σκεφτούν σοβαρά να φύγουν για το πρώτο έτος.

Έχω μάθει τόσα πολλά για τον εαυτό μου και πράγματα που μπορώ να κάνω και δεν νομίζω ότι θα τα είχα καταφέρει απλώς ως «κανονικός» πρωτοετής. Έχω πάρει ρίσκα και αμφισβήτησα πραγματικά κάποια πράγματα που πάντα θεωρούσα αληθινά - κάτι που θα φοβόμουν να κάνω πριν.

Εντάξει, αυτό προς το παρόν, θα κάνω check -in με κάποια άλλα πράγματα (πιθανώς για τις Απόκριες;) αργότερα!

Στην υγειά σας!

xx